Anne Frank

Gisteren werd ik door mijn lief als verrassing meegenomen naar het toneelstuk Anne in het Theater Amsterdam.

Dit ligt op loopafstand van restaurant Pont13 en het REM eiland. Wij kozen voor Pont13 en hebben hier heerlijk gegeten. Het is en blijft een mooi restaurant op een bijzondere locatie en het eten is altijd goed. Een aanrader dus.

Het dagboek van Anne Frank was een van de eerste boeken die ik las. Als Joods meisje maakte dat een enorme indruk op mij. Opgroeien in het achterhuis en continue leven in angst. Ik fantaseerde en piekerde hier in bed vaak over. Wat resulteerde in extreme nachtmerries en nog meer vragen opriep.

Stiekem ben ik niet een groot fan van theater maar misschien komt dat omdat ik te vaak slechte stukken heb gezien. Maar dit toneelstuk is anders dan alle andere die ik ooit heb gezien. De zaal voelt aan als een gigantische bioscoop maar dan met de sfeer van een theater.

Het decor is waanzinnig mooi en niet van echt te onderscheiden. Flarden van de oorlog die zich afspelen op het doek, tragische muziek, beelden van ghetto’s en mensen op de vlucht. De handgeschreven woorden van Anne en het achterhuis wat draait op het podium. De boom van Anne waar zoveel om te doen is geweest heeft een prachtige plek op het podium en lijkt levensecht. Puberen, jongens ontdekken, ruzie met je zus en niet begrepen worden door je moeder. Allemaal kleine dingen die daar, in haar wereld zo groot leken.


De oorlog heeft mij altijd gefascineerd en bezig gehouden maar mijn moeder stelde mij als klein meisje altijd gerust met de woorden dat alle landen hadden afgesproken ‘dit nooit weer’. Helaas bleek dit een leugen. Want vandaag de dag gebeurt dit nog steeds. Keer op keer, overal ter wereld.

Tijdens mijn acteeropleiding bij Faaam van Hugo Metsers mochten we in ons tweede jaar een eigen script schrijven. Met een budget van 200euro mochten we zo ons eigen eerste korte film maken. Ik wist direct dat ik iets met de oorlog wilde doen, met onze familiegeschiedenis. Ik wilde het persoonlijk maken en echt. Ik besloot om het verhaal van mijn oma te vertellen. Althans een klein deel hiervan en om te laten zien wat dit met mij als meisje deed en nog steeds doet.

Mijn 5 minuten filmpje heet A5243 en kan je hier terugzien.

A5243 from Rebecca Boektje on Vimeo.